Poradnia Rehabilitacyjna

Terapia opiera się na tzw. „mobilizacji z ruchem”. Według autora metody powszechne urazy narządu ruchu prowadzą do drobnych niezgodności w ustawieniu powierzchni stawowych, co z kolei prowadzi do ich zaburzeń ruchomości. W celu pozbycia się bólu, bądź zwiększenia zakresu ruchu wykonuje się techniki: NAG, SNAG, MWM. Cała koncepcja opiera się na trzech podstawowych zasadach: całkowitej bezbolesności, natychmiastowego efektu i długotrwałej poprawy.

HVLA to techniki manipulacji krótkodźwigniowych stawów, powstałe w oparciu o koncepcję opracowaną przez prof. Laurie Hartmana. Określenie „HVLA” oznacza „High Velocity Low Amplitude” (duża prędkość niska amplituda). Metoda ta charakteryzuje się przyłożeniem do stawu pacjenta siły o małej amplitudzie i dużej prędkości, co najczęściej kończy się słyszalnym „kliknieciem”, powodującym zmniejszenie napięcia mięśniowego w okolicy zabiegowej.

Forma terapii manualnej, opierająca się na warstwowej pracy tkankowej, prowadzącej do rozluźnienia nieprawidłowych napięć w ciele. MTG pozwala w szybki i skuteczny sposób wpłynąć na napięcie mięśniowo-powięziowe w różnego rodzaju dysfunkcjach narządu ruchu czy wadach postawy. Masaż tkanek głębokich pozwala na: zwiększenie ruchomości stawów, zmniejszenie bólu czy uelastycznienie tkanek miękkich.

Forma terapii pozwalająca na uwolnienie mechanicznych, neurologicznych czy psychofizycznych napięć sprzężonych w układzie mięśniowo-powięziowym. Polega na manipulacji tkanek miękkich. Podczas rozluźniania mięśniowo-powięziowego dochodzi do uwolnienia pacjenta od wymienionych wyżej napięć, co w konsekwencji skutkuje zmniejszeniem się dolegliwości bólowych czy poprawą zakresu ruchu.

Jest procesem terapeutycznym, który polega na wykorzystywaniu różnorodnych technik ucisku punktów maksymalnie bolesnych zlokalizowanych w strukturach mięśniowo – powięziowych. Często temu uciskowi towarzyszy bierny ruch mięśnia, w którym znajduję się punkt spustowy ( centralny i towarzyszące mu punkty satelitarne). Cała terapia prowadzi do ich dezaktywacji, a co za tym idzie również do zmniejszenia napięcia mięśniowego i dolegliwości bólowych.

Technika rozciągania tkanek miękkich stosowana w celu przywrócenia odpowiedniej ich prawidłowej długości i elastyczności. PIR jest głównie wykorzystywany u pacjentów z nadmiernie wzmożonym napięciem tkanek miękkich i przykurczami. Metoda poizometrycznej relaksacji opiera się na fizjologicznych mechanizmach jakie zachodzą w tkankach miękkich podczas ich pracy, a dodatkowym jej atutem jest fakt, iż jest całkowicie bezbolesna przez co świetnie nadaje się dla pacjentów z bardzo dużymi dolegliwościami bólowymi.

Metoda terapii manualnej celowana na tkankę nerwową ośrodkowego i obwodowego układu nerwowego oraz ich efektory – mięśnie i narządy wewnętrzne. Celem neuromobilizacji jest normalizacja neuromechaniki tkanki nerwowej (co zapewnia prawidłową pracę wszystkich struktur unerwianych i homeostazę organizmu)

Jedna z metod neurofizjologicznych, obejmująca rehabilitację pacjentów z zaburzeniami w obrębie układu ruchu i nerwowego. PNF cechuje działanie terapeutyczne, które oddziałując na ciało ludzkie ma za zadanie ułatwić choremu wykonywanie zaburzonych czynności ruchowych. Pacjent wg koncepcji PNF jest postrzegany w sposób całościowy, toteż podczas terapii wykorzystuje się u niego jego zdrowe i silne obszary w celu wpłynięcia na te słabsze i zaburzone.

Nowoczesna forma terapii struktur mięśniowych i powięziowych za pomocą cienkich i elastycznych igieł akupunkturowych. Wbrew powszechnie panującym wyobrażeniom zabieg igłoterapii jest zasadniczo prawie bezbolesny oraz w pełni bezpieczny. Suche igłowanie pozwala na pozbycie się bólu, które nie reaguje na inne formy terapii tkanek miękkich.

Nieinwazyjna metoda stworzona przez Radosława Składowskiego polegająca głównie na właściwym stymulowaniu określonych obszarów w ciele człowieka w celu uruchomienia u niego fizjologicznych procesów naprawczych. Pinoterapia wpływa na organizm poprzez: zmniejszenia napięcia stresowego czy poprawę pracy układów m.in. trawiennego i oddechowego.

Metoda polegająca na aplikowaniu na ciało elastycznych, bądź statycznych plastrów, które nie ograniczają ruchów oraz fakturą są zbliżone do ludzkiej skóry. Zastosowanie plastrów jest bardzo szerokie i obejmuje: stany pourazowe, obrzęki limfatyczne, różnego rodzaju bóle, nadwyrężone i zbyt napięte mięśnie oraz blizny. Jest to bardzo dobra metoda wspomagająca terapię manualną bądź kinezyterapię.

To pełnoprawna dziedzina medycyny, która w USA i Europie jest dziś traktowana na równi z specjalizacją lekarską. Osteopatia jest metodą, w której badanie manualne wykorzystywane jest do stawiania diagnozy i leczenia chorych. Osteopatia uznaje i akceptuje zależność pomiędzy ciałem, a umysłem zarówno w stanie określanym jako zdrowie, jak i w stanie chorobowym. Traktuje ona ciało ludzkie jako całość zarówno w aspekcie strukturalnym, jak i funkcjonalnym. Zakłada, że organizm ludzki posiada zdolności do autoregulacji i przywracania homeostazy.

Jedna z metod fizjoterapeutycznych, polegająca na ćwiczeniu różnych części ciała. Celem takiej aktywności jest przede wszystkim wzmocnienie, bądź rozluźnienie mieśni. Kinezyterapia jest świetną metodą profilaktyczną, która zapobiega dysfunkcjom narządu ruchu, chorobom neurologicznym, kardiologicznym oraz metabolicznym.

• Elektroterapia
• Ultradźwięki
• Laseroterapia
• Magnetoterapia
• Krioterapia
• Ciepłolecznictwo
• Fala uderzeniowa